Oranjerie

In een oranjerie overwinterden de planten die in het Nederlandse klimaat in de winter niet zouden overleven. Omdat dit vaak sinaasappelboompjes (oranges) waren, kreeg hun winterverblijf de naam oranjerie. Het was in de 17e eeuw gebruikelijk om te laten zien dat je oranjegezind was door op een zichtbare plaats aan de straat oranjeboompjes te plaatsen.

De oranjerie van Berbice is gebouwd in 1696 en daarmee mogelijk de oudste van Nederland. De Leidse Lakenkoopman en tuinspecialist Pieter de la Court van der Voort ontwierp en bouwde de oranjerie nadat hij had rondgereisd in Frankrijk. Hij bezocht onder andere Versailles maar was van mening dat hij met zijn ontwerp van de oranjerie op Berbice een beter resultaat kon behalen. Deze oranjerie heeft voor die tijd zeer moderne schuiframen, en is als geheel bijzonder goed geïsoleerd doordat de spouwmuren, het plafond en de binnenluiken met boekweitdoppen gevuld zijn. Het gedeelte waar de tuinman woonde, is niet geïsoleerd. De planten hadden duidelijk meer comfort dan het personeel.

Dankzij hardwerkende vrijwilligers zien de luiken en ramen van de oranjerie er sinds de zomer van 2012 weer prachtig uit. Momenteel gebruiken we de oranjerie als werkruimte voor het herstel van de luiken van het hoofdhuis. In de toekomst willen we opnieuw een collectie planten aanleggen die ’s zomers rondom de rozentuin komen te staan en in de oranjerie overwinteren.

Rozen en oranjerie