Het was zelfs voor de vrijwilligers van Berbice even wennen: het weerkaatsende zonlicht op de scherpe snede van een zeisblad en de typerende geluiden die de wetsteen maakt als hij over het gesmede ijzer glijdt. Het leek wel of Cronos, vadertje tijd, zijn waarschuwing weer ten gehoor wilde brengen; namelijk dat Berbice ook niet het eeuwige leven kon hebben!
Maar dat was hier gelukkig niet aan de hand. Een goed voornemen is ook daadwerkelijk omgezet in de praktijk, het maaibeleid op Berbice is natuurvriendelijker geworden. Zo werd er de afgelopen jaren al later begonnen met maaien, waardoor de stinzenplanten meer kans krijgen zich verder te ontwikkelen. En met de aanplant van een boomgaard achter de oranjerie enkele jaren geleden is een nieuwe kans ontstaan voor meer biodiversiteit. Tussen de fruitbomen in was al een mengsel ingezaaid met 11 soorten inheemse kruiden, maar door ook dit aangepast te maaien is het voor de natuur extra aantrekkelijk. Zoals ten tijde van Pieter de la Court van der Voort de tuinlieden met de zeis in de weer waren, zo is het nu weer. Het is een proefstukje voor het “nieuwe maaien”. Na een seizoen maaien kun je gerust stellen dat het beleid aanslaat. Niet alleen bij de nieuwe zeis-vrijwilligers, een klein maar zeer enthousiast en gemotiveerde clubje vrijwilligers, maar ook de natuur heeft onmiddellijk weer beslag genomen van de extra ecologische ruimte die is ontstaan. In het voor- en najaar kon men diverse kruiden en planten zien groeien zoals Gewone Brunel, Hazenpootje, Knoopkruid, Muskuskaasjeskruid, Rode Klaver, Rolklaver, Roodzwenkgras, Struisgras, Smalle Weegbree en Witte Klaver. Bijen zoemden druk heen en weer. Bovendien denk ik dat onze buren van de Corneliahoeve de extra stilte zonder maaimachine wel weten te waarderen. Net zoals de bodemdieren, want de familie Mol heeft haar bezit ruimschots uitgebreid met nieuwe aanbouw tussen het wuivende hoge gras. En van hun buren, de woelmuizen, moest ik nog tot laat in het najaar de protestgeluiden aanhoren als ik weer een stukje van hun tuin kort stond te maaien, zij zijn best honkvast en hadden niet zo’n zin om naar een stukje verderop te gaan verhuizen. De kikkers zie ik nu bijna niet meer, zij zijn in winterslaap, maar eerder dit seizoen tijdens het maaien moest ik er echt rekening mee houden. Nu is het tijd om ook de zeis in de winterslaap te brengen, het zeisblad moet hoognodig weer een haarbeurt hebben, daarna gaat het in de olie en mag gaan rusten tot volgend jaar en de hele cyclus begint opnieuw. Door gefaseerd te maaien blijft het voor de natuur heel aantrekkelijk. Sinusmaaien heet dat dan. Bij de Vlinderstichting hebben zij al veel ervaring mee en daarvan kunnen wij ook profiteren. Zo kunnen wij Berbice voor mens én natuur nog aantrekkelijker maken.
